در این مقاله توضیحی مختصر در مورد سوئیچ‌ها ارائه‌شده است و در ادامه نیز نحوه به‌کارگیری محصولات سپیتام در یک دیاگرام به‌صورت گرافیکی معرفی‌شده است. سوئیچ‌های شبکه باتوجه ‌به انواع مختلفی که دارند به چند دسته مختلف طبقه‌بندی می‌شوند، مانند سوئیچ ماژولار و سوئیچ ثابت.

ویژگی سوئیچ‌های ماژولار: در این نوع سوئیچ می‌توان به آن ماژول‌هایی اضافه کرد تا نیازهای کاربر را با انعطاف‌پذیری بالاتری برطرف نماید. به‌طور مثال می‌توان به‌اضافه کردن ماژول برای نرم‌افزارهای خاص آنالیز شبکه اشاره نمود. به‌طور خلاصه ماژول‌ها در این نوع سوئیچ‌ها برای اضافه کردن اینترفیس‌ها، پاور ساپلای ها یا فن‌های خنک‌کننده مورداستفاده قرار می‌گیرند.

ویژگی سوئیچ‌های ثابت: این نوع سوئیچ‌ها دارای تعداد پورت‌های ثابت و مشخص هستند که معمولاً قابل ارتقا نیستند. سوئیچ‌های ثابت به ۳دسته کلی تقسیم‌بندی می‌شوند:

1. Unmanaged Switch

همان‌طور که از نام این سوئیچ‌ها پیداست، این سوئیچ‌ها نیاز به پیکربندی ندارند و به‌راحتی وصل می‌شوند. این دسته‌بندی از سوئیچ‌ها صرفاً برای اضافه کردن پورت‌های بیشتر، برای برقراری ارتباط بیشتر با پایه لایه دو رادارند. بهترین استفاده از این سوئیچ‌ها رامی توان کاربرد آن‌ها در شبکه‌های کوچک خانگی نام برد .

2. Smart Switch

قاعده کلی استفاده از این سوئیچ‌ها، ارائه سطوح خاص از مدیریت Qos، امنیت و ... می‌باشد اما با ظرفیت کمتر به نسبت سوئیچ‌های مدیریتی لایه دو یا لایه سه، به علت مقرون‌به‌صرفه بودن استفاده از این سوئیچ‌ها، در کسب‌وکارهای کوچک از آن‌ها بیشتر استفاده می‌شود.

3. Managed L2 & L3 Switch

سوئیچ‌های مدیریتی برای ارائه مجموعه‌ای جامع از ویژگی‌ها برای ارائه بهترین برنامه‌ها در بالاترین سطوح امنیت طراحی‌شده‌اند. این نوع سوئیچ‌ها معمولاً در لایه Access شبکه در شبکه‌های بسیار بزرگ استفاده می‌شود، یا به‌عنوان سوئیچ‌های Core در شبکه‌های نسبتاً کوچک‌تر نیز می‌توان از آن‌ها استفاده کرد.

طبقه‌بندی به روش دیگر

یکی دیگر از روش‌های طبقه‌بندی نوع سوئیچ شبکه، نقش آن در یک شبکه محلی (LAN) است. در این مورد، یک سوئیچ می‌تواند به‌عنوان یک سوئیچ Access یا یک سوئیچ Aggregation/Distribution یا یک Switch Core محسوب شود. در شبکه‌های کوچک Switch Core دیده نمی‌شود.

بسیاری از مردم در مورد Switch Core سوال دارند. آیا می‌دانید Core Switch چیست؟ آیا تنها یک Switch Core در یک شبکه وجود دارد؟ تفاوت بین Core Switch و سوئیچ Aggregation/Distribution چیست؟

Switch Core چیست؟

اگر به دنبال واژه‌ای مناسب برای شرح Switch Core هستیم، ما این تعریف را ارائه می‌دهیم: Switch Core یک سوئیچ با ظرفیت بالا است که عموماً در ستون فقرات یا هسته فیزیکی شبکه قرار دارد. Switch Core به‌عنوان گیت وی به شبکه وسیعی از شبکه (WAN) و یا اینترنت عمل می‌کنند. آن‌ها نقطه نهایی جمع‌آوری داده‌ها را برای شبکه فراهم می‌کنند و اجازه می‌دهد تا چندین واحد Aggregation برای همکاری با همکار کنند.

تفاوت بین Switch Core و دیگر Switchهاچیست؟

بزرگ‌ترین تفاوت بین Switch Core و سایر سوئیچ‌ها این است که Switch Core به هر درخواست بسیار سریع پاسخ می‌دهد. ازآنجاکه ترافیک تمام سوئیچ‌های لایه تجمیع (Aggregation) به Switch Core وارد می‌شود باید همیشه در دسترس بوده و تحمل خطای بالایی داشته باشند.

بنابراین یک Switch Core باید یک سوئیچ کاملاً مدیریت شونده باشد. اما اگر این سوئیچ در لایه اصلی استفاده نشود، می‌تواند به‌عنوان یک سوئیچ هوشمند یا سوئیچ غیر مدیریتی عمل کند.

تفاوت دیگر این است که Switch Core همیشه در شبکه محلی موردنیاز نیست. درحالی‌که ما ممکن است اغلب سوئیچ Aggregation و Access داشته باشیم.

ازآنجاکه در شبکه‌های کوچک تنها چند servers و تعداد کمی clients وجود دارد تقاضای واقعی برای یک Switch Core به‌جای یک سوئیچ Aggregation دیده نمی‌شود.

در این سناریو ازآنجاکه لایه Core و لایه Aggregation با یکدیگر ترکیب‌شده‌اند ما نیازی به لایه Core نداریم. به همین جهت آن را هسته فروریخته و ستون فقرات فروریخته می‌نامند.

تفاوت سوم این است که معمولاً تنها یک Switch Core یا دو عدد برای حالت Redundant در شبکه‌های کوچک و متوسط استفاده می‌شود. اما لایه Aggregation و لایه Access ممکن است چندین سوئیچ داشته باشند. شکل زیر چگونگی کاربرد Switch Core را در یک شبکه نشان می‌دهد.

چه چیزی باید در هنگام استفاده از Switch Core در ذهن داشته باشیم؟

اولین نکته که باید در نظر داشته باشیم این است که Switch Core در دو مورد ضروری هستند.

1. هنگامی‌که سوئیچ‌های دسترسی در مکان‌های مختلف قرار می‌گیرند و یک سوئیچ جمع کننده در هر مکان وجود دارد، ما به یک Core Switch برای بهینه‌سازی شبکه نیاز داریم.

2. هنگامی‌که تعداد سوئیچ‌های لایه دسترسی (Access) بیشتر از ظرفیت لایه تجمیع (Aggregation) باشند، برای برطرف این مشکل باید از چندین سوئیچ تجمیع در یک مکان استفاده کنیم، استفاده از Switch Core می‌تواند پیچیدگی شبکه را کاهش داد. شکل زیر کاربرد Switch Core را برای جلوگیری از پیچیدگی شبکه نشان می‌دهد.

انتخاب نوع خاص و تعداد Switch Coreهاییکه باید در شبکه باتوجه ‌به تعداد Servers وClientsهایا اگر سوئیچی در لایه پایین‌تر داریم انتخاب کنیم بستگی به مقیاس و بودجه شبکه مدنظر دارد.

دومین نکته مهم این است که سوئیچ اصلی باید به‌طور کامل مدیریت شود به این معنی که باید از روش‌های مختلف مدیریت مانند مدیریت مبتنی بر وب، رابط خط فرمان CLI و مدیریت SNMP پشتیبانی کند. همچنین باید برخی از ویژگی‌های پیشرفته مانند پشتیبانی از IPv6، تضمین کیفیت خدمات QOS و لیست کنترل دسترسی (ACLs) برای امنیت شبکه را دارا باشد.

به‌طورکلی اتصال به لایه Core باید با بالاترین پهنای باند ممکن باشد. علاوه بر این، ازآنجاکه Switch Core به‌عنوان مرکز یک شبکه عمل می‌کند، باید بتواند به هر دستگاهی در شبکه دسترسی پیدا کند، نه به‌طور مستقیم بلکه در جدول مسیریابی Switch Core.معمولاً به روتر WAN متصل هستند.

جمع‌بندی

قبل از اجرای شبکه، داشتن یک طرح و برنامه برای آن دارای اهمیت ویژه است که در صورت نبود برنامه و طرح در هنگام اجرا و عملکرد، شبکه دچار مشکلات مختلفی (که در طراحی یک شبکه لایه Access، لایه Aggregation و لایه Core وجود دارد) خواهد شد. اگرچه لایه Core در شبکه‌های کوچک‌تر موردنیاز نیست، اما در شبکه‌های متوسط/بزرگ ضروری است. Switch Core با ظرفیت بالا نقش مهمی در ارائه فریم‌ها/بسته‌ها را در سریع‌ترین زمان ممکن در مرکز شبکه ایفا می‌کند.

قابل‌ذکر است که سهم آن را نمی‌توان به‌ویژه در شبکه‌هایی که سرعت، مقیاس‌پذیری و قابلیت اطمینان برای کاربران مدنظر است را نادیده گرفت.

باتوجه‌ به تعاریف و توضیحات ذکرشده، در شکل زیر طبقه‌بندی سه‌گانه سوئیچ‌های شبکه سپیتام و نقش آن‌ها در یک شبکه محلی LAN را ملاحظه فرمایید.