این متن، تجربه‌ی نویسنده از همکاری با یک مشاور فروش را بیان می‌کند. فردی که با لهجه‌ی یزدی و ادعای توانمندی، مسئولیت افزایش فروش را بر عهده گرفت، اما پس از چند ماه مشخص شد که روش‌های او نه‌تنها کارآمد نیست، بلکه به برند شرکت آسیب می‌زند. نویسنده که در ابتدا به او اعتماد کرده بود، متوجه شد که این مشاور تعهد عملی به وعده‌هایش ندارد و صرفاً حقوق خود را دریافت می‌کند. در نهایت، نویسنده به این نتیجه می‌رسد که دچار سوگیری تأییدی شده است، یعنی به دلیل باور اولیه‌ی مثبت خود درباره‌ی این مشاور، نشانه‌های هشداردهنده را نادیده گرفته است. او تاکید می‌کند که در مدیریت، باید تصمیمات سریع و منطقی گرفت، اما در روابط کاری، توجه به واقعیت و پرهیز از سوگیری ضروری است. همچنین پیشنهاد می‌کند که برای جلوگیری از این اشتباهات، قراردادهای دقیق و ارزیابی عملکرد منظم در نظر گرفته شود.