در اجرای پروژه‌هایی که برای نظارت پیرامونی تحت شبکه در یک فضای بزرگ مثل پادگان‌ها و مناطق نظامی و یا پالایشگاه‌ها و مناطق صنعتی انجام می‌شود نکته مهم این است که به دلیل قطعی کابل در مسیر دوربین‌ها نباید از مدار خارج شوند. درصورتی‌که یک کابل فیبر نوری قطع شود بتوان از طریق کابل دیگر مجدداً ارتباط را برقرار کرد. به‌عنوان‌مثال فرض کنید در یک فضای پیرامونی 12 منطقه یا زون وجود دارد که هرکدام از زون‌ها حداقل 400 متر فاصله‌دارند و در هر منطقه حداقل یک دوربین تحت شبکه وجود دارد. برای اجرای این پروژه بر بستر فیبر نوری روش‌های مختلفی وجود دارد که توسط پیمانکاران انجام می‌شود. می‌خواهیم در اینجا سه روش را بررسی کنیم:

روش اول: روش ستاره‌ای قرینه

در این روش یک کابل 24 کر خاکی سینگل مود به متراژ کل محوطه و با تلرانس حدودی 200 متر مازاد در نظر گرفته می‌شود. اگر اتاق مانیتورینگ یا اتاق سرور را مبدأ در نظر بگیریم، کابل 24 کر از اتاق سرور به سمت راست انداخته‌شده و از زون 1 به زون 2 و ... تا زون 6 ادامه پیدا می‌کند. در هر زون 4 کر کمر گیری شده و در پچ پنل آن محل فیوژن می‌شود. ادامه کابل 24 کر از سمت چپ زون‌های 12 تا 7 را به همین ترتیب پوشش می‌دهد.

به‌عبارت‌دیگر مثل این است که دو کابل 24 کر را یکی از سمت راست برای کاور کردن زون‌های سمت راست و دیگری را از سمت چپ برای کاور کردن زون‌های سمت چپ استفاده می‌کنیم. در هر منطقه یا زون 4 کر را به روش کمر گیری یا Mid span access جداسازی کرده و در پچ پنل محل به پیگتیل ها فیوژن می‌کنیم. این مدل روش کمر گیری Mid Span Access را در مقاله‌ای دیگر به روش تصویری توضیح خواهیم داد.

دلیلی که میگوییم 4 کر در هر زون به این خاطر است که دو کر آن برای ارسال و دریافت استفاده شود و دو کر دیگر به‌صورت Spare باقی بماند که در صورت خرابی و قطعی یک کر بتوان از کر دیگر استفاده کرد.

عیبی که این روش دارد این است که در این روش درصورتی‌که یک کابل مثلاً کابل سمت راست به هر دلیلی قطع شود و همه تارهای آن بشکند، دوربین‌های متصل به آن کابل از دسترس خارج می‌شوند. در این مدل با توجه بااینکه تعداد زون‌ها در هر مسیر به 6 تا کاهش پیداکرده، می‌توان از روش کات و ترانزیت هم برای اسپلایسینگ استفاده کرد. فرق روش کات و ترانزیت در این است که دیگر نیازی به مفصل نیست و پس از کات کردن کابل را داخل پچ پنل برده و تعداد کری که آن زون نیاز دارد را پیگتیل کرد و مابقی کر ها را مجدد به ادامه کابل فیوژن کرد. چون کات و ترانزیت وصل و پینه کابل را افزایش می‌دهد پس بهتر است تعداد زون هایی که در سر راه آن وجود دارد بیشتر از 8 تا نشود. درروش کات و ترانزیت تعداد فیوژن ها مثلاً برای همین پروژه 216 عدد خواهد شد نسبت به روش کمر گیری حدود 2.5 برابر است. اما چون مفصل حذف‌شده است درنهایت به‌صرفه‌تر است.

24+24+20+16+12+8+4= 108

108*2=216

همان‌طور که در شکل زیر مشاهده می‌کنید کابل زردرنگ و صورتی‌رنگ درواقع یک مدل کابل 24 کر خاکی سینگل مود هستند ولی برای واضح‌تر شدن شکل ا ز دورنگ استفاده کرده‌ایم. کابل صورتی برای سمت راست اتاق مانیتورینگ و زون‌های 1 تا 6، کابل زردرنگ برای سمت چپ اتاق و زون‌های 12 تا 7 می‌باشند.

همچنین ملاحظه می‌فرمایید که در هر منطقه داخل پچ پنل یک سوئیچ POE صنعتی 4 پورتPI204G-DFهم در نظر گرفته‌ایم که می‌تواند تا 4 دوربین تحت شبکه را پوشش دهد. درصورتی‌که فقط یک یا دو دوربین در هر منطقه وجود داشته باشد می‌توان از سوییچ POE صنعتی 2 پورت PI202G-DFاستفاده کرد. اگر هم تعداد دوربین‌ها بیشتر از 4 عدد باشد می‌توان از سوییچ صنعتی IPE81000-DSFP استفاده کرد که دارای 8 پورت POE می‌باشد.

روش دوم: روش ستاره‌ای رینگ

در این روش که رینگ نام دارد کابل 24 کر از سمت راست ابتدای مسیر که اتاق مانیتورینگ است شروع‌شده و تا انتهای مسیر که همان اتاق مانیتورینگ است پایان میابد (درست مانند یک رینگ). در هر زون دو کر به روش کمر گیری Mid span access پیاده‌سازی می‌گردد. این دو کر که از تیوب بیرون میاید بعد از کات شدن تبدیل به 4 تار می‌شود که هر 4 تار باید توسط مفصل به یک کابل 4 کر فیوژن شده و به داخل پچ پنل رفته و پیگتیل گردد. درواقع 2 کر که از کابل ورود و 2 کر از کابل خروج در همان منطقه که مجموعاً 4 کر می‌شود. دلیل اینکه دو کر از کابل خروجی را نیز پیگتیل می‌کنیم این است که بتوانیم از آن به‌عنوان Spare استفاده کنیم. اگر دو کر اول دچار مشکل شود، دو کر دوم که در مسیر برگشت کابل است می‌تواند به‌راحتی جایگزین شده و مشکل برطرف گردد.

مزیت این روش این است که اگر به هر دلیلی کابل از یک سمت این رینگ قطع شود مسیر ریداندانت و یا جایگزین در آن‌سوی دیگر رینگ وجود خواهد داشت.

درصورتی‌که نیاز باشد تعداد کرهای بیشتری در هر زون پیاده‌سازی شود، مسلماً به‌جای کابل 24 کرباید از کابل 48 کر استفاده شود.

همان‌طور که در شکل هم مشاهده می‌فرمایید در هر منطقه داخل پچ پنل یک سوئیچ پی اوایی صنعتی 4 پورتIPE4600-DSFP هم در نظر گرفته‌ایم که می‌تواند تا 4 دوربین تحت شبکه را پوشش دهد. درصورتی‌که فقط یک یا دو دوربین در هر منطقه وجود داشته باشد می‌توان از سوییچ POE صنعتی 2 پورتPI204G-DF استفاده کرد. اگر هم تعداد دوربین‌ها بیشتر از 4 عدد باشد می‌توان از سوییچ صنعتی استفاده کرد که دارای8 پورت POE می‌باشد مانند سوییچ PI208G-DFM. همه این سوییچ‌ها دارای دو پورتSFP هم هستند. نکته‌ای که این سوئیچ‌ها دارند این است که از توپولوژی Chain پشتیبانی می‌کنند. از این قابلیت می‌توان استفاده کرد و با روش دیگر نیز اسپلایسینگ را انجام داد که درروش بعد مطالعه می‌فرمایید.

روش سوم: روش Chain یا زنجیره‌ای

این روش فقط برای زمانی می‌تواند استفاده شود که شما از همین سوییچ‌های صنعتی IPE4600-DSFP و یا سوئیچ‌های PS208E-DCو یاPS216E-DC و یا PE24240-FDG استفاده کنید. به دلیل اینکه این سوئیچ‌ها همان‌طور که می‌دانید دارای دو پورت SFP هستند و از توپولوژی Chain پشتیبانی می‌کنند. مسلماً اگر بخواهید از مدیا کانورتر معمولی استفاده کنید این روش پاسخگوی شما نخواهد بود.

در این روش یک کابل 12 کر و یا حتی 4 کر نیز کافی خواهد بود. یک کابل 4 کر از سمت راست اتاق مانیتورینگ شروع‌شده و تا انتهای مسیر مجدداً به اتاق مانیتورینگ برمی‌گردد. در هر زون کابل 4 کر کاملاً کات می‌شود و هم 4 کر ورودی و هم 4 کر خروجی در آن منطقه حتی بدون نیاز به مفصل داخل پچ پنل پیگتیل می‌گردند. درواقع در هر زون 8 کر فیوژن شده داریم. همین روند در تمامی زون‌ها تکرار می‌گردد. همانند روش دوم که کابل فیبر نوری( به‌صورت رینگ) سرتاسر مسیر را پوشش داده است.

اما برای اتصال به سوییچ‌ها، دو کر اول از چهار کر کابل ورودی را در نظر می‌گیریم و به SFP اول سوئیچ وصل می‌کنیم. از SFP دوم مجدد به ادامه کابل و به همان دو کر از کابل خروجی وصل می‌کنیم. مثل این است که هر سوئیچ نقش یک حلقه زنجیر را برای کابل قطع‌شده ایفا می‌کند. به‌عبارت‌دیگر مثل این است که 12 سوییچ صنعتی مثل زنجیر و فقط با دو کر که به داخل سوییچ وارد و مجدد خارج می‌شود به هم وصل شده‌اند. 2 کر از 4 کر دیگر به‌عنوان Spare در نظر گرفته‌شده است.

مزیت این روش این است که تنها از دو کر استفاده‌شده است و تعداد فیوژن ها هم کاهش می‌یابد و نیازی به کمر گیری هم نیست و کار بسیار سریع‌تر انجام می‌شود. به دلیل اینکه از کابل 4 کر استفاده‌شده قیمت کابل هم کاهش می‌یابد.

اما عیب این روش آن است که فقط می‌توانید از تجهیزاتی به‌عنوان مدیا کانورتر و یا Transmitter می‌توانید استفاده کنید که این نوع توپولوژی را ساپورت کنند. مثلاً اگر شما بخواهید در این محیط پیرامونی سیگنال تلفن را انتقال دهید، به دلیل اینکه هر زون باید کر مجزا به اتاق سرور داشته باشد (مدل ستاره‌ای) ، امکان انتقال تلفن وجود نخواهد داشت. مگر آنکه از VoIP استفاده کنید.

همه این روش‌ها درست است. اما هنریک پیمانکار این است که بتواند با توجه به درخواست کارفرما و میزان هزینه و با توجه به تجهیزاتی که در اختیار دارد بهترین پیشنهاد و طرح را ارائه دهد.

شرکت سپیتام دارنده انواع تجهیزات ارتباطی فیبر نوری می‌تواند در تصمیم‌گیری به شما کمک کند. البته به شرطی که مشتری دائمی ما باشید!