قسمت سوم

اگر یک سوییچ شبکه کاملاً یک سوییچ شبکه باشد، آیا می‌تواند برای کاربرد دوربین‌های تحت شبکه مناسب باشد؟ پاسخ شگفت‌آور این است که لزوماً نه!

تفاوت‌های زیادی بین سوییچ‌های شبکه که فقط برای کاربردهای دیتا مثل ورد پروسسینگ، حسابداری، وب بروزینگ طراحی‌شده‌اند و سوییچ‌های مخصوص کاربردهای دوربین‌های حفاظتی وجود دارد. این تفاوت‌ها تأثیر بزرگی روی عملکرد سیستم دارند. اغلب انتخاب‌های ما روی سوییچ شبکه بر اساس برند و قیمت می‌باشد که هر دو این‌ها می‌تواند ما را منتهی به مشکل نماید.

پهنای باند خروجی دوربین‌های نظارتی تحت شبکه ۱۰۰مگابیت بر ثانیه است. در شبکه سرعت خروجی باید با سرعت ورودی پورت سوییچ مچ باشد. اگرچه در بیشتر موارد عملکرد سوییچ‌ها در ۱۰۰مگابیت بر ثانیه، سایز پکت یا فریم ویدیو را ( در مثال ما تا حدود ۱۵۱۸بایت) محدود می‌کنند. این مقدار برابر با یک دوربین ۲-۳مگا پیکسلی است. برای مقادیر پیکسل بالاتر، فریم ویدیویی بزرگ‌تر و تعداد بایت‌های بیشتری که محتوی فریم باشد نیاز است.

پکتهای بزرگ‌تر از ۱۵۱۸بایت معمولاً برگردانده می‌شوند به فریم‌های جامبو. این عدم توانایی یک پورت سوییچ برای هندل کردن فریم‌های جامبو باعث بلاک شدن اطلاعات از دوربین‌های مگا پیکسل بالا (تقریباً بالاتر از ۳مگا پیکسل) خواهد شد. برای هندل کردن دوربین‌های مگا پیکسل بالاتر، یک سوییچ شبکه باید بتواند تا ۹۶۰۰بایت را پرو گرام کند وقتی‌که پهنای باند ۱۰۰مگابیت بر ثانیه است.

سوییچ‌های شبکه که ۱گیگابایت پهنای باند را در تنظیمات خود فراهم می‌کنند توانایی حل کردن فریم‌های جامبو رادارند. اگرچه عدم تطبیق بین خروجی ۱۰۰مگابیت در ثانیه از دوربین و ورودی سوییچ اغلب نادیده گرفته می‌شود. این اشتباه است که تصور می‌شود، سوییچ در سرعت ۱۰۰مگابیت در ثانیه همان قابلیت را خواهد داشت. تنظیمات اشتباه برای دوربین‌های با مگا پیکسل بالا منجر به تصویر ویدیویی غیرطبیعی و عدم توانایی در انتقال ویدیو خواهد شد.

دومین مورد تروپوت است. این مورد پهنای باندی که همه پورت‌های سوییچ را وصل می‌کند را تعریف می‌کند. در کاربردهای صرفاً دیتا، ماکزیمم پهنای باند پورت هیچ‌وقت استفاده نمی‌شود. برای اطمینان از اینکه بالاترین پهنای باند ویدیو عبور می‌کند، تروپوت سوییچ باید حداقل دو برابر کل پهنای باند همه پورت‌ها باشد. برای مثال یک سوییچ ۲۴پورت گیگابایت باید یک تروپوت ۴۸گیگابایتی داشته باشد. سوییچ با کمتر از این مقدار باعث به وجود آمدن مشکل کیفیتی در ویدیو خواهد شد درصورتی‌که همه پورت‌ها استفاده شود.

سومین موردی که اغلب نادیده گرفته می‌شود تعداد واقعی پورت‌ها می‌باشد. یک سوییچی که بیان می‌شود ۲۴پورت است واقعاً ۲۴پورت هم دارد. اما این به آن معنی نیست که شما می‌توانید همه ۲۴پورت را استفاده کنید. ابتدا توجه به چگونگی قرارگیری سوییچ در شبکه نشان می‌دهد که اغلب یک آپلینک و یک دانلینک موردنیاز است. به‌این‌ترتیب دو پورت از ۲۴پورت کاسته شده و ۲۲پورت قابل‌استفاده خواهد بود. بسیاری از تولیدکنندگان این نکته را در نظر گرفته و پاور روی اترنت را به تنها ۲۰پورت یا تعداد کل پورت‌ها منهای ۲پورت اختصاص می‌دهند. این باعث می‌شود که مشخصات POE آن‌ها بهتر به نظر آید اما درواقع شما استفاده از دو پورت را ازدست‌داده‌اید.

تعداد قابل‌استفاده پورت‌ها، پکت هندلینگ پورت و تروپوت سوییچ این نکته را مشخص می‌کند که هیچ استانداردی برای این مشخصه‌ها وجود ندارد. در یک بازار سوییچ رقابتی، تولیدکنندگان محصولاتی را تولید می‌کنند که بتواند رقابتی‌ترین قیمت را در مقابل کاربردهای بیشتر فراهم کند. اما مهم‌ترین دغدغه مارکت دوربین‌های امنیتی، پکتهای بزرگ برای فریم‌های ویدیویی و پهنای باند داخلی بالا می‌باشد. که این کمترین دغدغه در مقابل بزرگ‌ترین نگرانی‌های بازار سوییچ‌های تحت شبکه است و نهایتاً نمی‌تواند کاربردهای سیستمهای امنیتی را فراهم نماید.

پایان مقاله سوم

نویسنده : آقای نیل هلر

ترجمه: گروه مهندسی سپیتام