با گذار به عصر دیجیتال، نیاز به ارتباطات شبکه‌ای سریع و قابل اطمینان تبدیل به یک شرط بنیادین برای پیشرفت در هر جنبه‌ای از زندگی مدرن شده است. در این چارچوب، کارآیی و قابلیت اطمینان انتقال داده‌ها از اولویت‌های برتر مهندسین و توسعه‌دهندگان شبکه‌به شمار می‌روند. در این میان، Small Form-factor Pluggable (SFP) در اصل نقشی حیاتی در شبکه‌ها ایفا می‌کنند و به عنوان بخشی ضروری از زیرساخت‌های ارتباطی شناخته می‌شوند. همانطور که ارتباطات دیجیتال و شبکه‌سازی از اصلی‌ترین جوانب زندگی امروز محسوب می‌شوند، ماژول‌های SFP به دلیل انعطاف‌پذیری بالا، سایز کوچک و راه‌حل‌های اقتصادی که ارائه می‌دهند در مرکز این جریان قرار دارند. از طریق اتصالات فیبر نوری یا مسی، آن‌ها انتقال داده‌های سریع در سازمان‌ها، مراکز داده و بسیاری از کارکردهای دیگر را تسهیل می‌بخشند.

SFP‌ها، که ابتدا در اواخر دهه 1990 معرفی شدند، راه را برای تغییری معنادار در صنعت شبکه باز کردند. این ماژول‌ها، که به عنوان جانشینانی برای بزرگ‌ترین و کمتر انعطاف‌پذیر بودن طراحی‌های قبلی مانند Gigabit Interface Converter (GBIC) طراحی شدند، قابلیت ارتباطی سریع‌تر و کارآمدتری را به همراه طراحی کوچک و قابلیت استفاده مجدد فراهم آوردند.

آن‌ها به سرعت تبدیل به استاندارد دهه برای اتصال فیبر نوری شدند و با استفاده از مزیت‌های مطلوب فیزیک نوری نسبت به اتصالات مسی سنتی، یک پلتفرم قابل اعتماد برای شبکه‌هایی با نیاز به پهنای باند وسیع و کم‌ترین میزان تأخیر ایجاد کردند.

با پیشرفت‌هایی که در این اجزاء صورت گرفته، SFP‌ها نه تنها در زمینه فناوری اطلاعات، بلکه در طیف گسترده‌تری از بخش‌های صنعتی مانند ارتباطات مخابراتی و شبکه‌های بانکی، بخش حیاتی برای ارتباطات داده در سرتاسر جهان شده‌اند.

نسل امروزی از SFP‌ها که شامل SFP+ و QSFP+ است، نه تنها نرخ داده‌های بسیار بالاتری را ارائه می‌دهند، بلکه پیشنهاداتی برای تنظیمات پیچیده شبکه‌های کامپیوتری با ده‌ها و حتی صدها اتصالات مختلف را نیز فراهم می‌آورند. این قابلیت‌های گسترده، SFP‌ها را به اجزاء حیاتی در معماری‌های ارتباطی که باید انعطاف‌پذیری و کارآمدی را در سطح بالایی حفظ کنند، تبدیل کرده است.

دریچه‌ای که SFP‌ها به روی جوامع علمی و تجاری باز کرده‌اند، یک نماد قدرتمند از توانایی انسان برای دستیابی به سرعت‌های بالاتر، اتصالات دورتر و تبادلات اطلاعات پیچیده‌تر در دنیای شبکه‌های کامپیوتری است.

به طور خلاصه، این مقاله به دنبال پاسخگویی به سوالات زیر در زمینه تکنولوژی SFP است:

- SFP  چیست؟

- استاندارد های یک SFP چیست؟

- کاربرد و فناوری پشت SFP‌ها چیست؟

- انواع رایج SFPها؟

- چگونه SFP‌ها می‌توانند پهنای باند و اتصالات شبکه‌ای را بهبود بخشند؟

- نحوه عملکرد و نصب SFP‌ها چگونه است؟

- چشم‌انداز آینده‌ی تکنولوژی SFP چگونه است و چه پیشرفت‌های فناورانه‌ای انتظار ما را می‌کشد؟

- چگونه یک دپارتمان IT از SFP‌ها برای ارتقاء زیرساخت شبکه و بهبود عملیات کسب و کار استفاده کرده است؟

SFP چیست؟

SFP مخفف Small Form-factor Pluggable است که یک استاندارد صنعتی برای ماژول‌های گیرنده-فرستنده (transceiver) است که امکان اتصال ابزارهای شبکه مانند سوئیچ‌ها، روترها، و فایروال‌ها به کابل‌های فیبر نوری یا کابل‌های مسی را فراهم می‌کند. این ماژول‌ها به‌طور قابل تعویض در حین کار (hot-swappable) به پورت‌های شبکه متصل می‌شوند و به شبکه‌ها اجازه می‌دهند تا با سرعت‌ها و فاصله‌های مختلف ارتباط برقرار کنند. SFP‌ها در اندازه‌ها و ظرفیت‌های گوناگونی برای پشتیبانی از انواع مختلف مدیا و نرخ‌های داده موجود هستند و از پهنای باند‌های متفاوت، از 100Mbps تا بیش از 10Gbps، پشتیبانی می‌کنند.

مشخصات استاندارد SFP:

الف) ابعاد فیزیکی:

 SFP‌ها برای مطابقت با طراحی شبکه‌های گوناگون به‌طور استانداردی طراحی شده‌اند که معمولا با ابعاد حدودی 13.4mm عرض، 56.5mm طول و ارتفاع 8.5mm همراه هستند.

ب) نرخ داده:

 SFP‌ها قادر به پشتیبانی از نرخ‌های داده‌ای متفاوت از 100Mbps تا بیش از 10Gbps هستند. نسخه‌های جدیدتر مانند SFP+ امکان پشتیبانی از نرخ‌های داده بالاتری را فراهم می‌آورند.

پ) مشخصات نوری:

 SFP‌ها برای محدوده‌های مختلفی از طول موج‌ها و بردها طراحی شده‌اند، با مدل‌های اختصاصی برای استفاده در شبکه‌های مترو، شبکه‌های برد متوسط و بردهای بسیار طولانی (Long-Haul).

ت) اتصالات:

 این ماژول‌ها معمولاً با اتصالات LC (Lucent Connector) همراه هستند که به کاربران امکان می‌دهد تا تجهیزات فیبر نوری را بدون نیاز به جوشکاری یا ترمینیشن متصل کنند.

ث) طراحی هوشمند:

برخی از SFP‌ها با تعبیه Digital Diagnostics Monitoring (DDM) یا Digital Optical Monitoring (DOM) ساخته می‌شوند که به کاربران اجازه می‌دهد تا از سلامت و عملکرد ماژول‌ها مطمئن شوند.

ج) تحمل دما:

 ماژول‌های استاندارد SFP‌ در محدوده دمای گسترده‌ای از تقریباً 0 تا 70 درجه سانتی‌گراد کار می‌کنند. مدل‌هایی مقاوم (Industrially Rated) برای شرایط سخت‌تر نیز موجودند.

کاربرد SFPها در شبکه‌های کامپیوتری:

ارتباط مترو و اکسس:

 SFP‌ها برای اتصالات در سطوح مترو (یا شهری) و اکسس که در آن اتصالات نقطه به نقطه در فواصل کمتر از ۸۰ کیلومتر مورد نیاز هستند، طراحی شده‌اند. آن‌ها امکان ارسال داده‌های بسیار سریع را بین استیشن‌‌ها ارائه می‌دهند و عملکرد شبکه‌های وایرلس را بهبود می‌بخشند.

دیتا سنترها:

 در محیط‌های دیتا سنتر، که نیازمند ارتباطات با پهنای باند بالا و تأخیر کم هستند، SFP‌ها امکان نقل و انتقال داده‌های حجیم بین سرورها، سیستم‌های ذخیره‌سازی و دیگر تجهیزات را فراهم می‌آورند.

 اتصالات برد متوسط و بلند:

برای شبکه‌هایی که نیازمند اتصال بردهای متوسط (تا ۱۶۰ کیلومتر) و بردهای بسیار طولانی (بالای ۱۶۰ کیلومتر) هستند، SFP‌های مخصوص ارائه‌شده به بازار پاسخگوی نیازها با هزینه‌های قابل قبولی هستند.

 شبکه‌های پخش تصویر و صدا:

 SFP‌ها در شبکه‌هایی که به انتقال پخش تصویر و صدا می‌پردازند، با امکان ارتباطات پایدار، ویژگی‌ مطلوبی محسوب می‌شوند و به طور گسترده در صنایع رسانه‌ای، از جمله در ایستگاه‌های تلویزیونی و رادیویی، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

 طراحی شبکه‌های انعطاف‌پذیر و مقیاس‌پذیر:

 با توجه به قابلیت جابه‌جایی آسان و سرعت بالای ارتباطات، SFPها از اجزای اساسی در شبکه‌هایی هستند که نیازمند انعطاف‌پذیری و توسعه‌پذیری هستند، به‌ویژه برای کسب‌وکارهای در حال رشد که نیازمند تطبیق با تقاضاهای متغیر می‌باشند.

 شبکه‌های مخابراتی و خدمات ارتباطی:

 SFP‌ها در هسته شبکه‌های مخابراتی، برای فراهم‌آوری ارتباطات پرسرعت برای خدمات گسترده در انتقال داده‌ها، صدا و تصویر استفاده می‌شوند.

انواع رایج SFPها:

 SFP-10G-SR:

 این نوع SFP برای اتصالات کوتاه برد طراحی شده‌ است و معمولاً در فواصل تا 300 متر بر روی فیبر مالتی‌مود (Multimode) به‌کار می‌رود. SR مخفف Short Range است و برای برقراری ارتباط در دیتا سنترها و محیط‌های شرکتی با نیاز به نقل و انتقال داده‌های با حجم بالا مورد استفاده قرار می‌گیرد.

SFP-10G-LR:

LR که مخفف Long Range است برای بردهای طولانی‌تر حدود 10 کیلومتر بر روی فیبر سینگل‌مود (Single-mode) طراحی شده است. این ماژول برای اتصالات ساختمان‌های مختلف یا ارتباطات درون شهری که فواصل نسبتاً بلندی دارند، کاربرد دارد.

SFP-10G-ER:

 با بردی بلندتر از SFP-10G-LR، ER که نشان‌دهنده Extended Range است، می‌تواند تا فواصل تقریباً 40 کیلومتر را پشتیبانی کند. این ویژگی برای سیستم‌هایی که نیاز به ارتباطات بین شهری دارند، بسیار مطلوب است.

SFP-10G-ZR:

 برای فواصل حتی بلندتر، ZR ارائه شده است که تا 80 کیلومتر یا بیشتر را پوشش می‌دهد. این نوع برای شبکه‌هایی که نیاز به ارتباط داده بسیار دوردست دارند، مناسب است.

SFP-1G:

 برخی از SFPها همچنان در محدوده ژیگابیت پیاده‌سازی می‌شوند و می‌توانند برای سازمان‌هایی که هنوز به نرخ داده‌های 10 ژیگابیت یا بالاتر نیاز ندارند، مفید باشند.

BiDi SFP:

 ماژول‌های Bi-Directional برای ارسال و دریافت داده‌ها بر روی یک فیبر نوری واحد طراحی شده‌اند، بدین ترتیب می‌توانند هزینه‌های مرتبط با فیبر نوری را کاهش دهند.

نکته‌های کلیدی برای انتخاب SFP:

تطابق با تجهیزات:

همیشه باید اطمینان حاصل کنید که SFP انتخابی با سوئیچ، روتر یا تجهیزات شبکه دیگری که دارید سازگار است.

بررسی نرخ داده و برد:

انتخاب نرخ داده و برد متناسب با نیاز شبکه بسیار مهم است تا اطمینان حاصل شود که سرعت‌های مورد نظر بدون مشکل حاصل می‌شوند.

کیفیت و اطمینان‌پذیری:

 تامین‌کنندگان معتبر می‌توانند بهترین استانداردهای کیفیت را تضمین کنند و در نتیجه اطمینان‌پذیری شبکه را به حداکثر برسانند.

نحوه عملکرد و اتصال SFPها:

عملکرد اساسی:

SFP‌ها به عنوان مبدل‌های نوری-الکتریکی عمل می‌کنند. آن‌ها داده‌های الکتریکی را از تجهیزات شبکه مانند سوئیچ‌ها و روترها دریافت و آن‌ها را به سیگنال‌های نوری تبدیل می‌کنند که قابل انتقال از طریق فیبرهای نوری هستند. در مقابل، داده‌های نوری را از شبکه دریافت و دوباره به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌کنند.

اتصال فیزیکی:

 SFPها دارای یک رابط قابل‌جداشدن بدون نیاز به خاموش کردن تجهیزات هستند (hot-swappable). این به معنای آن است که می‌توان آن‌ها را در حالت عملیاتی به تجهیزات شبکه متصل یا جدا کرد. برای اتصال، ماژول SFP به آرامی درون اسلات مربوطه که بر روی سوئیچ یا روتر قرار دارد، فشرده می‌شود.

ارتباط با تجهیزات شبکه:

 پس از نصب فیزیکی SFP، دستگاه شبکه به طور خودکار ماژول را تشخیص داده و ارتباط میان داده‌های الکتریکی رابط شبکه و سیگنال‌های نوری را برقرار می‌کند.

اتصال فیبر نوری:

برای اتصال فیبر نوری به SFP، نوع متناسب با ماژول انتخابی (مالتی‌مود یا سینگل‌مود) و اتصالات مناسب (به طور معمول LC) لازم است تا بطور مستقیم به پورت‌های نوری ماژول متصل شوند.

کانفیگریشن و نظارت:

 برخی از SFP‌ها دارای قابلیت‌های Digital Diagnostics Monitoring (DDM) هستند که به کاربران اجازه می‌دهد تا بر عملکرد سیستم نظارت و بروز هرگونه مسائل را به سرعت شناسایی کنند.

اتصالات دیزی-چین و مسیریابی:

 SFPها همچنین می‌توانند برای ایجاد اتصالات متوالی (daisy-chain) بین چندین دستگاه شبکه یا در مسیریابی هوشمند داده‌ها در یک سناریوی شبکه متشکل از چند راه استفاده شوند.

ملاحظات تکنیکی:

Small Form-factor Pluggable (SFP) به دلیل انعطاف‌پذیری و قابلیت‌های متنوع، استاندارد صنعتی شده‌اند. در انتخاب و استفاده از SFP‌ها، جنبه‌های فنی متعددی باید مد نظر قرار گیرند تا عملکرد شبکه بهینه و مطابق با استانداردها باشد:

نرخ داده:

بسته به نیازمندی‌های باندویدث شبکه، SFP‌ها در نرخ داده‌های مختلفی موجود هستند، از 100 Mbps در SFP قدیمی‌تر تا 10 Gbps در SFP+ و حتی بالاتر در انواع جدیدتر مانند QSFP (Quad SFP) و QSFP28 که تا 100 Gbps پشتیبانی می‌کنند.

برد:

مشخصات برد SFP بر اساس نوع اتصالی که پشتیبانی می‌کند – مسی، مالتی‌مود یا سینگل‌مود فیبر نوری – متفاوت است. SFP-های مسی معمولاً محدوده‌ای تا 100 متر را پشتیبانی می‌کنند، در حالی که SFP‌های نوری می‌توانند داده‌ها را به مسافت‌هایی بیشتر از 120 کیلومتر منتقل کنند.

توان مصرفی:

SFPها به دلیل استفاده در مراکز داده و شبکه‌های محلی که ممکن است صدها یا هزاران ماژول داشته باشند، باید مؤثر و کارآمد باشند. بیشتر ماژول‌های SFP توسط استانداردهایی مانند IEEE با توان مصرفی تعریف‌شده‌اند که معمولاً کمتر از 1 وات است.

حساسیت گیرنده:

 کیفیت سیگنال دریافتی به حساسیت گیرنده ماژول SFP بستگی دارد. SFPهایی با حساسیت بالاتر قادر به دریافت سیگنال‌های ضعیف‌تر هستند، که این برای اتصالات بلندبرد یا شرایطی که فیبر نوری دارای تلفات بیشتری است، مزیت محسوب می‌شود.

استانداردهای چندسازنده:

 SFPها بر اساس MSA (Multi-Source Agreement) استانداردسازی می‌شوند، این بدین معنی است که SFP‌های ساخته شده توسط سازندگان مختلف باید به‌طور یکسان در تجهیزات شبکه‌ای سازگار باشند.

قابلیت‌های نظارتی:

ویژگی‌هایی مانند Digital Optical Monitoring (DOM) به کاربران اجازه می‌دهد بر دما، برق ورودی، توان خروجی لیزر، و توان دریافتی سیگنال نظارت داشته باشند. این مشخصات عیب‌یابی و مدیریت صحت شبکه را آسان می‌کند.

فرکانس:

بسته به نوع اتصال و استانداردهای ارتباطی، SFPها برای استفاده در باندهای فرکانسی مختلف طراحی می‌شوند، مثلاً در دسته‌های CWDM (Coarse Wavelength Division Multiplexing) و DWDM (Dense Wavelength Division Multiplexing) که امکان انتقال همزمان چندین کانال را بر روی یک فیبر نوری فراهم می‌کنند.

طول موج:

 طول موج‌های مختلف تاثیر مهمی در برد و نوع فیبر نوری که استفاده می‌شود دارند. SFP‌ها معمولاً در طول موج‌های 850 نانومتر (برای مالتی‌مود)، 1310 نانومتر و 1550 نانومتر (برای سینگل‌مود) در دسترس هستند.

این جنبه‌ها نه تنها مشخصات کلیدی ماژول‌های SFP‌ را نمایان می‌کنند، بلکه برای تضمین عملکرد و کارایی آن‌ها در شبکه‌های کامپیوتری باید به‌دقت مورد توجه قرار گیرند. انتخاب صحیح زمینه را برای پایداری و توسعه‌پذیری شبکه‌های هوشمند مهیا می‌سازد.

آینده SFP‌ها:

فناوری Small Form-factor Pluggable (SFP)، همانند بسیاری از جوانب دیگر فناوری اطلاعات، در حال تکامل مداوم است تا با نیازهای رو به افزایش شبکه‌های مدرن همگام بماند. در نظر گرفتن روندهای کنونی و پیش‌بینی‌ها، انتظار می‌رود که آینده SFP‌ها شاهد نوآوری‌ها و پیشرفت‌های قابل توجهی در جنبه‌هایی مانند زیر باشد:

افزایش پهنای باند:

با افزایش دائمی تقاضا برای پهنای باند بیشتر و سرعت‌های عالی، استانداردهای جدید SFP به احتمال زیاد برای پشتیبانی از نرخ‌های داده 400 Gbps و حتی بیشتر ظهور خواهند کرد.

کارایی بهتر:

 نسل‌های آتی SFPها می‌توانند رابط‌های بهینه‌تر و کم‌توان‌تری را پیشنهاد کنند که به کاهش هزینه‌های عملیاتی در مراکز داده و شبکه‌های توزیع شده کمک می‌کنند.

قابلیت‌های نظارتی پیشرفته‌تر:

 با پیشرفت‌هایی در Digital Diagnostics Monitoring (DDM) و تکنیک‌های یادگیری ماشین، نوآوری‌ها ممکن است به سمت جاسازی یکپارچه‌تر و آنالیتیکس هوشمند باشد که قابلیت‌های عیب‌یابی و پیش‌بینی مشکلات شبکه را فراهم می‌آورند.

پشتیبانی از فناوری‌های جدید فیبر نوری:

 با توسعه فیبرهای نوری نسل جدید و سیستم‌های مالتی‌کور و افزایش استفاده از فضای فرکانسی، SFPهای جدید قادر خواهند بود این فناوری‌ها را پشتیبانی کنند تا انتقال داده‌ها را حتی در فواصل طولانی با سرعت بیشتری انجام دهند.

اندازه کوچک‌تر:

طراحی‌های جدیدی از SFPها ممکن است با اندازه‌هایی کوچک‌تر و کارآمدتر ظهور کنند، که این اجازه می‌دهد تا چگالی پورت‌های بیشتری در سوئیچ‌ها و روترها جای گنجد.

تطبیق‌پذیری بیشتر:

با بهبودهای فناورانه در رابط‌ها و پروتکل‌های ارتباطی، ممکن است SFP‌های آینده بتوانند به‌طور خودکار تنظیماتی مانند نرخ داده و حالت دوپلکس را تنظیم کنند.

با تمام این تحولات بالقوه، SFPها همچنین می‌بایست معیارهای مربوط به سازگاری و امنیت را نیز پشتیبانی کنند. نگه‌داشتن تناسب با استانداردهای بروز و مقررات حفاظتی در این تکامل ضروری است.

مطالعه موردی

در یک شرکت بزرگ فناوری با چندین دپارتمان مختلف که در ساختمان‌های جداگانه قرار دارند، دپارتمان IT با چالش‌های خاصی برای ارتباطات شبکه مواجه است. این شرکت به دنبال یک راه‌حل اقتصادی و کارآمد برای بهبود عملکرد شبکه خود و ایجاد ظرفیت بیشتر برای نقل و انتقالات داده است. با استفاده از SFPها، توانسته‌اند ارتباطی پایدار و قابل اطمینان بین ساختمان‌ها ایجاد کنند.

مشکل:

شرکت نیاز به اتصال فیبر نوری با سرعت‌های بالا بین ساختمان‌های مختلف داشت تا اطمینان حاصل شود که دسترسی به داده‌ها و منابع محاسباتی در سراسر شرکت با مینیمم تأخیر امکان‌پذیر است. همچنین، ارتقاء پهنای باند مورد نظر بود تا بتوانند با حجم افزایش‌یافته داده‌هایی که به دلیل استفاده‌های ویدئویی، سرویس‌های ابری و دیگر خدمات داده‌ای در حال رشد بود، مقابله کنند.

راه‌حل:

دپارتمان IT تصمیم گرفت از ماژول‌های SFP+ که پشتیبانی از نرخ داده‌های 10 Gbps را داشتند، استفاده کند. این ماژول‌ها به دلیل قابلیت جداشدن در حال کار (hot-swappable) و ارتقا‌پذیری آسان بدون هیچ‌گونه وقفه‌ای در شبکه، ایده‌آل یافت شدند. SFP-10G-LR برای اتصالات بین ساختمان‌ها با فواصل تا 10 کیلومتر و SFP-10G-SR برای اتصالات در فواصل کمتر چون داخل دیتا سنتر مورد استفاده قرار گرفتند.

پیاده‌سازی:

تجهیزات شبکه موجود مانند سوئیچ‌ها و روترها، که دارای اسلات‌های SFP+ بودند، برای پذیرش این ماژول‌ها مورد استفاده قرار گرفتند. با اتصال ماژول‌ها به این دستگاه‌ها و فیبر نوری موجود بین ساختمان‌ها، ارتباط 10 Gbps بلافاصله برقرار شد. راه‌حل اتصال فیبر نوری با کمک SFP‌ها انعطاف و مقیاس‌پذیری لازم برای پشتیبانی از نیازهای شبکه در حال رشد شرکت را ارائه داد.

نتیجه:

با پایان این مقاله، می‌توان دریافت که تکنولوژی SFP به دلیل انعطاف‌پذیری، پیکربندی آسان و قابلیت تطبیق‌پذیری با بسترهای مختلف ارتباطی از اهمیت ویژه‌ای برای مهندسان شبکه برخوردار است. SFP‌ها به‌عنوان بلوک‌های سازنده‌ای برای ساخت شبکه‌های کامپیوتری پیچیده، نقش کلیدی در افزایش کارایی، گسترش پهنای باند و کاهش مصرف انرژی دارند. ما شاهد این بودیم که چگونه پیشرفت‌های فناورانه در SFP‌ها می‌تواند به بهبود در کارایی شبکه‌های سازمانی کمک کند و در نهایت بر بهبود عملکرد کلی سازمان‌ها مؤثر باشد. نگاهی به مطالعه موردی نشان داد که چگونه استفاده از این ماژول‌ها به یک شرکت کمک کرده تا بر چالش‌های مهم ارتباطی فائق آید. در نهایت، چشم‌اندازهای آینده و نوآوری‌های ادامه‌دار در تکنولوژی SFP نویدبخش انقلاب‌های بعدی در عملکرد و مدیریت شبکه‌ها می‌باشد. به این ترتیب، با اطمینان می‌توان گفت که SFP‌ها همچنان به‌عنوان یک جز حیاتی در معماری شبکه‌های نوین باقی خواهند ماند و به مهندسی ارتباطات و توسعه دیجیتال شتاب بیشتری خواهند بخشید.

خلاصه :

SFP‌ها اجزای کلیدی در شبکه‌های مدرن کامپیوتری هستند که به عنوان مبدل‌هایی بین سیگنال‌های الکتریکی و نوری عمل می‌کنند، سرعت‌های انتقال داده را افزایش داده و برد گسترده‌ای از مسافت‌ها را پوشش می‌دهند. با پیشرفت‌های اخیر، انتظار می‌رود که SFP‌ها در آینده پهنای باند بیشتری را پشتیبانی کنند، کارایی بهتری ارائه دهند و با نسل جدید فیبرهای نوری سازگار باشند. در یک مطالعه موردی، استفاده از SFP‌ها به یک شرکت اجازه داد که ارتباطات شبکه با سرعت‌های بسیار بالا و با تأخیر کمتری را برقرار کند، که به افزایش قابل توجه‌ای در بهره‌وری و کارایی منجر شد.